![]() | Dział: Historia Polski LISTY HETMAŃSKIE RODU POTOCKICH TOM I KORESPONDENCJA MIKOŁAJA POTOCKIEGO HETMAN POLNY KORONNY 1637–1646 HETMAN WIELKI KORONNY 1646–1651Maciej Franz (oprac.) Koedytent: Edition La Rama Korespondencja hetmańska obejmująca okres od połowy XVII do połowy XVIII
wieku, to bezcenne źródło do dziejów Rzeczypospolitej. Idea zebrania,
opracowania a następnie wydania listów pięciu hetmanów wywodzących się z
rodziny Potockich herbu Pilawa, narodziła się jako odpowiedz na pojawiające
się postulaty, niedostatecznego wykorzystania epistolografii w badaniach
nad dziejami państwa polsko-litewskiego. Listy wytwarzane w otoczeniu
kolejnych hetmanów koronnych, a kierowane do najważniejszych osób w
państwie, stanowiły i stanowią doskonałe źródło pokazujące mechanizmy
rządzenia państwem, kierowania jego armia, naświetlając jednocześnie
wszelkie wady i zalety ówczesnej polityki. Podobnie jak listy kierowane od
tychże osób do samych hetmanów. Rozproszone w wielu archiwach, znajdujących
się na terenie kilku krajów Europy, często nie dość znane, nie były
wykorzystywane przez historyków, w sposób na jaki zasługują. Oddawana w
ręce Czytelników seria;Listów hetmańskich rodu Potockic; ma być próba
naprawienia tej sytuacji i wprowadzenia do szerokiego obiegu naukowego
listów, które jak można mieć nadzieje, są świadkiem swoich czasów i dziś
uzyskują ponownie okazje by przemówić.
Mikołaj Potocki, herbu Pilawa, urodzony ok. roku 1593, zmarł 20 listopada
1651. Jako pierwszy z rodu sięgnął po buławę wielka koronna, uczeń hetmana
wielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego. Jego protegowany i
faktyczny następca. Bohater stłumienia powstania kozackiego w 1637 roku,
zwycięzca w bitwie pod Kumejkami. Magnat, jeden z twórców potęgi rodu.
Hetman polny koronny od 1637 roku, a wielki koronny od 1646 roku. W tym
samym czasie objął godność kasztelana krakowskiego, czy uczyniło z niego
jednego z najważniejszych senatorów Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Niefortunny wódz w pierwszych miesiącach powstania Bohdana Chmielnickiego.
Odpowiedzialny za klęski pod Żółtymi Wodami i Korsuniem w 1648 roku.
Pojmany do niewoli tatarskiej. Po powrocie do kraju, ponownie wódz armii
koronnej, uczestnik bitwy pod Beresteczkiem w 1651 roku i autor kampanii
białocerkiewnej w tym samym roku. Ugoda podpisana pod Biała Cerkwia z
Bohdanem Chmielnickim stała się jego nieformalnym testamentem politycznym.
Zmarł bowiem w kilka tygodni później. Otoczony czarna legenda przez
historiografię, uważany za jednego z głównych Autorów nieszczęść
Rzeczypospolitej.
Wydanie I, Warszawa 2019 Format B5, s. 435 ISBN: 978-83-7181-983-4 |
Klienci zainteresowani tą pozycją kupują również: